Reis in een reis

Alles is gepakt, het paste ook nog in de auto!
We waren er klaar voor, op naar Cinsta, Coffee bay en Port st. Johns!


Ik begon met rijden, het was een rit van vier en een half uur naar Cinsta. Onderweg was het gezellig in de auto, goede sfeer, lekkere muziek en goede gesprekken. Oh een giraf zei Marieke opeens.. het klonk zo vanzelf sprekend dat niemand eigenlijk omkeek, totdat we het wel deden.. EEN GIRAF!! In het wild!! Het weekend kon voor mij al niet meer stuk. De weg was in principe goed, snelwegen die lekker reden, niks aan de hand.. Na vier en een half uur rijden kwamen we bij het hostel aan, eindelijk! Eerste uitdaging, een smal modderig pad op, in zijn 1 en gas geven! Boven aangekomen mochten we de auto parkeren en inchecken, leuk hostel en een leuke kamer! We sliepen met zijn alle op een kamer met nog drie andere mensen. Wat een uitzicht!! Het was geweldig. Na het uitzicht te hebben gezien hadden we een plan gemaakt om de volgende ochtend zonsopgang te bekijken. Zo gepland zo gedaan, zes uur het bedje uit en met je deken op het uitkijkpunt, het was fantastisch! Na nog even geslapen te hebben zijn we naar het strand gegaan. We zagen kano's liggen en wisten meteen wat we gingen doen! Kanoën met super mooi uitzicht en op een leuk stukje water. Na het kanoën gingen we douchen, alles weer inpakken en uitchecken. Op naar Coffee bay!
Na twee uur rijden op gewone wegen kwamen we bij de slechte wegen aan.. Stenen, kuilen, hobbels, gleuven, je kunt het zo gek niet bedenken. Rustig blijven Daphne, dacht ik terwijl ik toch met zweet handjes achter het stuur zat.. Gelukkig was het licht en konden we alles nog zien, toch niet teveel naar beneden kijken, bochtje missen is de afgrond in.. De weg was toen alleen maar, stenen ontwijken, vooral niet in de gleufjes rijden en rustig blijven. We wilde eigenlijk voor het donker in Coffee bay zijn, maar hadden deze weg niet verwacht, dus mochten we ook nog in het donker op dit geweldig pad rijden. Eindelijk het hostel gevonden! Opluchting! Bij dit hostel sliepen we in een echte Xhorsa hut. Er stonden vier bedden in van drie hoog. Geweldige ervaring, gek om te bedenken dat in dat kleine huisje normaal gezinnen van negen tot misschien wel meer personen wonen, niet alleen slapen.. gewoon wonen, bizar.. Na het inchecken zijn we gaan eten, na het eten werden we geschminkt door iemand die daar werkte, grappig gezicht was dat. Hierna kregen we een voorstelling op de jambe van Richard, Richard haalde sommige mensen naar voren, de 1 moest dansen en de ander mocht op de jambe naast hem spelen. Ik mocht met hem spelen, wat ik echt een super leuke ervaring vond! Om nog even in de muziek stemming te blijven zijn we nadat de voorstelling over was nog even met zijn alle bij het kampvuur gaan zitten, er waren mensen met een gitaar en we hebben gezellig met een drankje meegezongen. Vroeg weer naar bed want de volgende dag gingen we hicken!


Even nog een paar spullen uit de auto halen de volgende ochtend, wat is dat? Lekke band.. Nee toch.. Ja wat doe je dan.. Paar mensen van het hostel aangesproken en twee mannen hebben toen onze reserve wiel eronder gezet, helden. We konden natuurlijk niet blijven rijden met een dun reserve wieltje, dus we moesten opzoek naar een garage. Bij de receptie zeiden ze dat er wel een garage dicht in de buurt zat, mooi! Wij gingen met ons goede gedrag op zoek naar de plaatselijke garage: Magic tyres, het zou boven aan de berg zijn en te herkennen aan een bord. leuk als er een stuk of vijf bergen zijn.. Na de derde berg vonden we het wel even welletjes, het hostel gebeld en gevraagd hoelang het ongeveer rijden was, drie minuten kreeg ik als antwoord, HA fijn, we reden al een minuut of 15.. Omgekeerd en terug gereden. We zagen wel een hutje met een paar banden er omheen, zou dat het zijn..? Nee dat kan nooit, dat noem je toch geen garage? We zijn maar terug gereden en gevraagd of er even iemand met ons mee kon om het aan te wijzen. Gelukkig was Richard zo aardig om ons even de weg te wijzen. Wat wij dachten dat nooit een garage kon zijn, was het dus wel. Ik heb nog nooit zo iets gezien.. Een hutje met een paar banden ervoor en ernaast, overal troep, het stonk naar poep, welkom in het echte Afrika! Twee jongens van ongeveer 12 en 15 gingen onze band wel even maken. Ze haalde de band uit de kofferbak en keken er even naar, vervolgens kwam er een fietspomp aan te pas om hem eerst helemaal op te pompen, met je oor aan de band luisteren waar het gaatje zit, gevonden! Hier plakken ze auto banden gewoon als een fietsband, geweldig.. De eerste methode die hij had gebruikt, een soort van plakkerig spul inbrengen met een haakje als een soort plug werkte niet helemaal lekker.. Dus de velg werd er uit gehaald met een lang metaal achtig breekijzer, toen ik dat zag, dacht ik dat we geen band over zouden houden. De band was van de velg, uhmm daar hoort een binnen band in te zitten toch..? Nee hoor, in Afrika niet.. Hij pakte een steen en maakte de band van binnen helemaal schoon en met een soort sticker die van folie werd gehaald (het jongentje die de sticker van het folie af haalde at het folie daarna op…) werd het gaatje geplakt. Band weer om de velg heen krijgen, beetje groen achtig klei erop zodat hij lucht dicht bleef en ze konden weer aan de slag met de fietspomp. Na het oppompen kwam het tweede gaatje aan het licht.. Nee he, niet weer alles opnieuw toch? Dat hoefde gelukkig niet, de eerste methode met het plakkerige spul werkte voor dit gaatje namelijk wel, toppie! Zeven euro armer zat het bandje er weer onder, gaan en maar hopen dat de band goed gemaakt is.. Eenmaal weer bij het hostel aangekomen waren de andere al lekker twee uur aan het hiken, wij wilde eerst de band goed hebben en hebben maar besloten om de hike niet te gaan doen. Ze gingen hiken naar the hole in the wall, wat een hele bekende plek is in Coffee bay, we baalde wel dat we er niet heen konden via de hike maar er was gelukkig een oplossing, we konden met het busje mee dat de andere op gingen halen van de hike. Na een fantastisch uitzicht in het busje op weg erheen kwamen we bij de plek aan, een ontzettend grote rots met daarin een gat waar water doorheen kwam, prachtig om te zien! Foto's genomen en weer terug gegaan. Bij het hostel aangekomen zijn we gaan lunchen en daarna de auto weer in om naar Port st. Johns te vertrekken.


Twee uur over een weg van 50 kilometer gedaan, leuk die wegen hier! We reden al een tijdje op de slechte weg toen er opeens een jongentje op de weg, hij had een soort schep in zijn hand waarmee hij zand in een kuil schepte, ah wat schattig dachten we, hij vult de gaten. Na heel langzaam er langs te zijn gereden stond hij opeens naast de auto, met zijn handjes gevouwen vragend om geld, we moesten doorrijden, maar omdat we niet zo hard konden vanwege de slechte weg, rende hij met ons mee… die oogjes en het smekende gezichtje, gaan niet meer van mijn netvlies af.. Hierna kwamen we nog veel meer smekende kindjes tegen.. Lastig om te zien.. De auto was vies van het stof door de slechte wegen, er stond een raampje op een kiertje open en een meisje pakte deze vast, raampje dicht gedaan.. Toen we op het raampje keken zagen we vier kleine vingertjes in de afdruk van het stof staan.. Slik..
Nadat de slechte weg eindelijk over was kregen we asfalt, heilig!! Maar zelf op een asfalt weg kan het hier mis gaan, afrikanen vinden het heel grappig om ineens drempels te plaatsen op een 80 weg zonder van te voren te waarschuwen. We reden in het donker en zagen de drempel niet.. dus hebben we even 100 meter gevlogen, ook een ervaring.. Met alle spullen door de auto heen had de auto geen schade (wij gelukkig ook niet) en konden we weer rustig doorrijden.
Bij het hostel aangekomen hadden we weer in een leuke kamer waar we met zijn alle konden slapen. We hadden aardig trek gekregen van het in de auto en gingen dus gezellig met zijn alle eten, tijdens het eten werden wij versierd, we kregen paasoren en een strikje of iets wat er op leek om je nek. Leuk gedaan, iedereen in het hostel liep er namelijk mee. Na het eten werden we uitgenodigd om een paas spel te spelen, met een ei op een lepel lopen en hopen dat hij er niet af valt, ja dat kennen ze hier ook! We zaten gewoon rustig te praten tot er opeens een ezel de hoek om kwam kijken, gek.. Het was de hostel ezel, die loopt daar gewoon een beetje rond, heel apart. Na nog een drankje gedaan te hebben ging ik slapen, je word snel moe van het continue in een auto zitten.. Gelukkig had ik mezelf voorgenomen om de volgende dag lekker uit te slapen.
Uit slapen, dat ging dus niet werken.. Om een uurtje of zeven werd ik wakker door een flink lawaai, ik dacht eerst dat het honden waren die voor onze kamer heen rende, dat was het dus niet. AAPJES! Ja, we werden wakker gemaakt door aapjes die over het dak heen liepen, gaaf. Ik vond het niet zo heel erg om nu wakker te zijn. Dan maar even douchen, heerlijk douchen, onder koud water…. BRR. De douche was in een hokje van steen, naast de douche was er een halve muur zodat je half naast een boom stond, ik had net me shampoo uitgespoeld toen ik even naar die boom keek, huh, een aap… JA! We hebben elkaar even aangekeken en toen was hij weer weg. Wel gelijk wakker heb ik lekker rustig aan gedaan die ochtend. Gewacht totdat de andere terug waren van het strand en plannen gemaakt voor de rest van de dag. Na overleg werden het de Mud caves. We wisten niet wat we moesten verwachten, maar het klonk wel goed. We gingen erheen in een bakkie (pick up truck) we mochten met zijn alle achterin het bakkie zitten, erg leuke ervaring!! Eenmaal daar aangekomen keek ik me ogen uit, we kwamen bij een berg midden in een dorpje. In die berg zat een gat waar we met zijn alle doorheen moesten klimmen, dat alleen al was een uitdaging. Binnen stonk het en was het glad! We hadden allemaal onze bikini al aan en konden ons lekker uitleven. Je insmeren met modder midden in een grot, rare ervaring maar wel erg grappig. Onze tour gide ging ook lekker los en liet ons ook zien dat we gewoon ons hele lichaam in moesten smeren. Nja prima. Uiteindelijk uit de grot gekomen stonden daar alle locals die ons erg interessant vonden. We moesten boven op een berg gaan zitten om de modder op te laten drogen, terwijl we daar zaten waren we een soort attractie, overal waar je keek stonden mensen foto's van ons te maken, akward.. hoort dat niet andersom?.. Ze vonden het allemaal erg interessant, witte mensen die zich in gesmeerd hadden.. Nadat we opgedroogd waren en je bijna geen spiertje in je gezicht meer kon bewegen omdat het zo hard was geworden gingen we naar de pool, een vieze plas water waar je echt niet in wilde… maar de modder moest van ons lichaam, dus.. Neus dicht en niet teveel nadenken over wat er allemaal in dat water lag.. Toen we ons aan het afspoelen waren kwamen de locals ook in de pool. Ze wilde ons allemaal erg graag helpen met het afspoelen van de modder, voordat ik het wist had ik vier paar handen op me rug die me schoon maakte, wat een ervaring! Nadat we schoon waren wilde ze allemaal met ons op de foto. Het was natuurlijk erg bijzonder dat er witte mensen waren. Na deze onvergetelijke ervaring gingen we weer terug in het bakkie naar het hostel. Bij het hostel aangekomen moesten we met de andere auto naar de garage, dit keer was het niet onze auto met een lekke band maar die van de andere. Daar heen gereden werden we aangehouden door de politie, we hadden een bordje gemist met verboden in te rijden.. Lekker dan.. De meiden die voor ons reden kwamen er makkelijker mee weg dan wij, wij mochten meneer de agent namelijk 1500 rand gaan betalen, dacht het niet.. Hij wilde me rijbewijs wel even zien, nja prima, die heb ik voor je, geen probleem. Bij zien had ik er niet aan gedacht om het alleen te laten zien en niet te geven.. Ik vroeg vriendelijk aan meneer agent of ik mijn rijbewijs terug mocht, geen reactie. Nog een keer vragen dan maar.. Mocht niet baten, kreeg hem namelijk pas terug als we betaald hadden. Maarja, betalen ging dus echt niet gebeuren. Nadat de meiden voor ons omgekeerd waren mochten wij ook even omkeren, ondertussen had ik mijn rijbewijs alweer veilig in mijn zak, gelukkig. Toen we omgekeerd waren mochten de meiden doorrijden, wij moesten eigenlijk nog steeds betalen, maar door tegen de andere agent te zeggen dat we echt met ze mee moesten vanwege die band waren we toch vrijuit verklaard en mochten wij er achter aan, zonder te betalen! Als je hier blank bent geven ze je sneller en duurdere boetes, omdat ze dan denken dat je wat te bieden hebt, gelukkig hadden wij volgehouden en mochten we dus uiteindelijk doorrijden zonder een cent lichter te zijn. Na dit avontuur gingen we lekker lunchen en daarna naar de landingsbaan van Port st Johns. Het was boven op een berg, met uitzicht waar je u tegen zegt.. WAUW!
Terug in het hostel aangekomen hebben we gegeten en was er een dans + muziek show van de locals daar. Die mensen kunnen echt los gaan, geweldig om te zien. Toen de dansshow was afgelopen liepen we terug naar de tafel waar we zaten, maar waar was iedereen..? Iedereen stond op de parkeerplaats, er was een auto naar beneden gereden.. Met een halve hartverzakking ben ik naar de parkeerplaats gerend.. Het was niet onze auto, maar de auto van de andere van onze groep. De handremkabels waren geknapt en de auto was naar beneden gereden tegen een boom aan.. Gelukkig maar dat die boom er stond achteraf, anders was hij erg diep naar beneden gereden.. de boom had precies de achter ruitenwisser geraakt, het achter glas lag er helemaal uit… Maar omdat hij de ruitenwisser had geraakt was er verder geen deukje in de auto te vinden, geluk bij een ongeluk. Met twee vuilniszakken en heel veel tape hebben we toen de achterkant van de auto geplakt. Toen we daarna weer gezellig bij elkaar zaten begon het opeens te onweren, pats, stroom uit.. Allemaal kaarsjes op de tafel en gezellig met elkaar kletsen, het had wel iets, dat de stroom het niet meer deed. We hebben die avond nog wat op de jambe gespeeld met locals daar en zijn toen lekker gaan slapen, de volgende ochtend mochten we weer vroeg op om een rit van negen uur te rijden met de auto….


Gelukkig ging de rit van negen uur snel voorbij en waren we maandag weer veilig aangekomen in Port Elizabeth. Gisteren heb ik alles gewassen, dan blijft me tas niet lang leeg, na dit weekje lesgeven mogen we vrijdagmiddag weer inpakken om negen dagen richting Kaapstad te reizen!


See you soon!